stand van zaken tot zover (let niet op de fouten)

Dag allemaal

Inmiddels is bijna iedereen van het Stagiare Suport Team weer lang en breed terug in Nederland. Ik ook. Toch is er in het laatste moment nog veel gebeurt in Suriname. Wij hadden als stagiare suport team nog 1000 euro (3200 SRD) over. Die duizend euro had nog geen duidelijke bestemming. Door verschillende mensen werden wij getipt over een zuster in de binnenlanden, die veel ontwikkelingshulp deed. Zuster Gerda. Zij zou dan een schooltje in Semoisie ondersteunen. Van verschillende kanten hoorden we dat zij een betrouwbaar iemand was, waarmee goed mee samen te werken was. Om dit te checken ben ik met Danielle en Joris naar haar huis gegaan. Het was niet omdat we haar niet vertrouwden, ook niet omdat we het oordeel van anderen niet vertrouwden, maar gewoon uit voorzorg. Het is namelijk veel geld dat je uit handen geeft. Voordat we daar heen zijn gegaan zijn we eerst 1700 SRD gaan pinnen. Voor het schooltje in Nieuw Aurora was nog 1500 SRD nodig, dus dan bleef er nog 1700 SRD over voor de school in Semoisie.

Toen we daar aan kwamen werden we hartelijk ontvangen in een klein wit huisje in de buitenwijken van Paramaribo (zie foto). Het gezin van Zuster Gerda is een groot gezin, dat veel aan de wederopbouw en ontwikkelingshulp in de binnenlanden doet. Wij hebben een film gezien die een van de dorpsbewoners net na de overstroming gemaakt had, en we hebben foto’s gezien van het dorp.

Na enig overleg werd duidelijk dat Zuster Gerda bibliotheekboeken wilde kopen, en eventueel zelfs een bibliotheek wilde oprichten in Semoisie. Wij vonden dit een goed doel, aangezien het droef gesteld is met de geletterdheid en belezenheid van de binnenlandbewoners. Er zijn afspraken gemaakt over de besteding van het geld. Danielle gaat met Zuster Gerda Paramaribo in om boeken te kopen. Daarbij wordt extra gelet op de belevingswereld van de kinderen. De leerlingen hebben waarschijnlijk geen behoefte aan Saskia en Jeroen in de sneeuw. Bovendien wordt er gelet op de kwaliteit van de teksten en het verhaal. Gelukkig heeft Danielle daar nog alle tijd voor. Als de boeken gekocht zijn gaat Danielle samen met Zuster Gerda en Willemijn naar Semoisie toe om de boeken af te geven. Als er nog geld over is worden er dan afspraken over gemaakt, en dat zullen wij dan ook nog horen. Alle informatie komt op de site te staan. Er komt nog gedetailleerde informatie over het schooltje (foto 2 en 3) komt nog op de website te staan.

Verder ben ik met Stephanie, Joris en Bottie op de valreep nog naar nieuw aurora gegaan.

Op zondag zijn we vertrokken uit Paramaribo. Zondagavond kwamen we in Gunsi aan. Daar heb ik de begroting even met Bottie doorgenomen. De gedetailleerde begroting krijgen we nog, en ook nog digitaal, maar wat ik er tot nu toe van heb gezien klopt. Voor geïnteresseerden kan ik de begroting doormailen zodra die binnen is. Laat dan even bij de reacties je mailadres achter. Zondagavond zijn we aangekomen in Gunsi waar we hebben overnacht, en de begroting hebben door gekeken. De volgende morgen zijn Stephanie en Joris op jungletocht gegaan met een andere gids. Samen met Bottie ben ik naar Nieuw Aurora gegaan met de boot, om te kijken hoe het daar stond met de werkzaamheden. We werden hartelijk ontvangen. Toen we eenmaal hadden verteld waar we voor kwamen mochten we overal foto’s van maken.

We hebben het geld van de benefietavond bij het waaggebouw , de collectes, de rotary en de avond bij Touche in Nieuw Aurora gebruikt. Daarbij hebben we besloten om geen stenen te sturen voor de nieuwe lokalen, en ook geen hout. We (Kim, Rik en de andere stagiares) hebben besloten cement te kopen zodat ze zelf stenen zouden kunnen maken. We hebben kettingen en olie voor de zagen gekocht zodat de mensen zelf aan de slag konden. Als laatste hebben we nog rijst en ander voedsel gekocht voor de vrijwilligers die aan het werk waren. Aan hout en grond is namelijk geen gebrek, alleen aan materiaal om iets met deze grondstoffen te doen. We hebben besloten het materiaal te verstrekken, en de grondstoffen zodat de dorpelingen ze zelf tot een eindproduct zouden kunnen verwerken. Bovendien vonden wij, dat als het hele dorp mee werkt, dat ze veel meer verantwoordelijkheid krijgen in het project. Omdat de inwoners meer verantwoordelijkheid krijgen zullen zij zich veel meer betrokken voelen, en zich meer willen inzetten voor het onderhoud van de lokalen. En dan is er ook een grotere kans op eventuele voortzetting van het project.

Twee gebouwen worden met elkaar verbonden, zodat er een groot hoekgebouw ontstaat. (foto 4, deze twee lokalen worden verbonden) De lokalen worden in een en dezelfde stijl gemaakt, en op hogere grond gebouwd zodat bij de volgende overstroming de lokalen droog blijven.

Maar tot nu toe gaat het prima. Ik heb gezien dat het daar honderd procent goed zit met het werk! Ons geld is goed besteed! Een groep mannen was bezig met cement te maken om stenen mee te bakken (foto 5). Daarbij wordt grond gezeefd door een bedboden, dat gemengd met water en cement en in mallen gestopt. Dat is trouwens nog een hels werk (in de tropentemperatuur), maar ze zijn er druk mee bezig en ze zijn vastbesloten de lokalen af te maken.

Verderop waren de kapiteins en de prominenten van het dorp bezig met een boodschappenlijstje op te stellen wat er nog nodig was (foto 6). Op een andere plek in het dorp was een houtzagerij, en daar werden de planken en balken gezaagd voor de lokalen (foto 7). En tot slot waren er vrouwen in de weer om te koken voor de mannen die aan het werk waren (foto 8 )

De materialen die niet gebruikt worden staan opgeslagen in het dorp. Op de foto (foto 9) zie je cementzakken die achter in de klas liggen te wachten tot ze gebruikt gaan worden. De kapiteins zien er op toe dat de materialen gebruikt worden waarvoor ze bedoeld zijn. Namelijk de bouw van nieuwe lokalen bij de school.

Bottie heeft de mensen het belang van het welslagen van dit project uitgelegd. De gemeente Amsterdam heeft belangstelling, en wil misschien ook het een en het ander gaan ondersteunen in Nieuw Aurora. Toch kijken ze voor ze dat gaan doen of ons project met de lokalen werkt. In oktober moeten de lokalen klaar zijn. Het begin is er al, den mensen weten hoe belangrijk het is en zijn er al hard mee aan het werk. Ik heb er het volste vertrouwen in dat het gaat lukken.

Tot slot: toen Bottie en ik dit alles hebben gezien en aangehoord, zijn wij elk onze weg gegaan. In een vorig dorp werd ik door een Amerikaan van het Peace Corps getipt dat er twee Amerikanen in Nieuw Aurora zaten. Beiden ook vanuit het Peace Corps. Zij zaten daar nu ongeveer zes maanden, en zouden dus nog anderhalf jaar blijven in Nieuw Aurora. Ik moest ze maar even gaan opzoeken vond hij. Hij wist wel naar wie ik op zoek moest. Dat was Margaret Feller, in het dorp Waitimai genoemd (of iets dergelijks). Gelukkig was ze niet moeilijk te vinden. Ze was de enige bakra (samen met nog een vrouw van het Peace Corps) in het dorp. (het spijt mij, haar naam is mij even ontschoten) (foto 10). Toen hebben we een manderijntje gegeten en water gedronken. Het was inmiddels al zo laat, dat dat het lekkerste manderijntje, en het lekkerste glaasje water was dat ik ooit binnen gekregen heb. Toen heb ik uitgelegd wat wij (wij van het Stagiare Suport Team) nou eigenlijk hebben gedaan. Op dat punt was het voor mij heel normaal wat voor werk en inzet iedereen allemaal getoond heeft. Toen ik het aan de mensen van het Peace Corps uitlegde, besefte ik dat we eigenlijk best een prestatie van formaat hebben geleverd! In een a twee maanden drie nieuwe lokalen zo goed als uit de grond gestampt, met zo weinig geld. Puur met inzet en enthousiasme! Echt IEDEREEN die ook maar enigszins betrokken is geweest bij dit project, nogmaals heel erg bedankt namens de leerlingen!!!! Maar goed, om een lang verhaal kort te maken (voor zover dat nog kan) de mensen van het Peace Corps komen eens in de zes weken in Paramaribo. Zij wilden ons wel op de hoogte houden van de ontwikkelingen binnen het project. Foto’s maken van de bouw, en schriftelijk verslag doen. Zo eens in de zes weken mogen wij dus een update verwachten (in het engels) over het reilen en zeilen van de bouw. Ik ben heel benieuwd hoe het verder zal gaan, maar tot nu toe heb ik geen reden om te twijfelen aan het project, of de besteding van ons geld.

We hebben als organisatietje geen geld meer, en het enige wat we kunnen doen is wachten op de verslagen en foto’s van Danielle en Willemijn uit Semoisie, wachten op wat we nog van Bottie horen, en wachten op de verslagen van de mensen van het Peace Corps uit Nieuw Aurora. Ik hoop dat jullie zo goed genoeg voorgelicht zijn over de stand van zaken op dit moment. Mocht je nog vragen of opmerkingen hebben, laat ze achter op de site of mail ze naar Rogier_van_essen@Hotmail.com.

Nogmaals bedankt, en tot de volgende update,

Rogier van Essen, Stagiare Suport Team

P.s. er zijn als het goed is nog mensen zijn die nog geld hebben voor Suriname. Ik ga contact zoeken met Danielle die daar nog is. Als we het geld naar haar kunnen sturen, kan zij het gemakkelijkste er voor zorgen dat het ter bestemder plaatse terecht komt. Zo snel ik meer weet (zoals het rekeningnummer) plant ik het op deze site. Mocht je het geld nu al kwijt willen, dan kan ik er ook voor zorgen dat het in Suriname komt. Maar het is het gemakkelijkste om het geld direct naar Danielle over te maken. zouden degene die nog geld hebben mij even willen mailen op het hierboven genoemde adres, want rekeningnummers e.d. zet ik niet op de website.